Dit stuk heb ik in zijn geheel van internet gehaald en hoop dat er zo veel meer aandacht aan gegeven zal worden. Die aandacht is het namelijk meer dan waard. Dank aan de schrijver van het stuk.

Magnetron ovens

Deze informatie is gedurende dit jaar verspreid aan diverse instanties, tot de Tweede Kamer aan toe. Niemand lijkt actie te willen nemen. U kunt nu het ware verhaal achter de magnetron lezen en uw eigen keuzes maken.

Een recept voor kanker

Tien jaar oud bewijs, onderdrukt door Zwitserse rechtbanken, laat zien dat voedsel uit een magnetron verontrustende veranderingen kan veroorzaken in uw bloed. Recentere studies voegen nog meer bewijs toe dat magnetrons een risico vormen voor uw gezondheid.

In 1989 deed een Zwitserse voedseldeskundige genaamd Dr. Hans-Urich Hertel enige verontrustende ontdekkingen over magnetron ovens. Desalniettemin vecht hij al meer dan tien jaar voor het recht om de wereld te laten weten wat hij voor ontdekking heeft gedaan. Het punt dat hij publiekelijk probeert te maken is vitaal voor de belangen van consumenten: Ieder voedsel dat gegeten wordt, gekookt of ontdooit in een magnetron kan veranderingen in het bloed veroorzaken dat een indicatie geeft van een ontwikkelend pathologisch proces dat ook wordt gevonden in kanker. Desalniettemin, gedurende deze tijd is Hertel in te tang gehouden door de fabrikanten van Magnetrons die handelswetten en het Zwitserse gerecht effectief gebruiken. Ze proberen hem zelfs persoonlijk te ruïneren. In maart 1993 verbood het Berner Handelsgerecht Dr. Hertel te publiceren over Magnetrons die gevaarlijk zijn voor de gezondheid. Het proces was aangespannen door de Zwitserse Vereniging van Dealers van Electrotechnische apparaten voor huishouden en industrie. Overtreding leverde hem een boete op van SF5000 of één jaar gevangenis. De federale rechtbank in Lausanne bevestigde dit vonnis in 1994. De rechtbank baseerde dit vonnis op de Zwitserse wet tegen oneerlijke mededinging, die "discriminatie, onwaar, misleidende en onnodig schade aanrichtende beweringen tegen een fabrikant en zijn producten" verbiedt (Journal of Natural Sciences, 1998; 1:2-7) ? een wet dat alleen de belangen van de handel behartigen. Deze wet snoert de Zwiterse pers ook de mond, zodat ieder uitspraak die kon worden gezien als kritiek op magnetron ovens kon gemakkelijk leiden tot een proces. De mening van de Zwitsers over Dr. Hertelís bevindingen worden niet gedeeld door de rest van Europa. In Augustus 1998 oordeelde het Europees Gerechtshof voor Mensenrechten dat het vonnis door het Zwitserse gerechtshof tegen Dr. Hertel nietig was omdat het tegen de vrijheid van meningsuiting indruiste. Zwitserland moest volgens het Europese Gerechtshof een compensatie betalen van SF40.000. Ondanks deze overwinning, van twee jaren geleden, wacht Dr. Hertel nog steeds op de Zwitserse rechtbanken om hun vroegere besluit terug te draaien en de boete van SF8000 kwijt te schelden. In de tussentijd worden zijn explosieve ontdekkingen bevestigd door bewijsmateriaal dat over de gehele wereld opduikt.

Hoe begon het?

Sommige mensen geloven dat magnetrons werden ontwikkeld gedurende W.O. II door de Duitsers om gemakkelijk voedsel te produceren in hun onderzeeboten. Anderen zeggen dat dezelfde wetenschappers ze ontwikkeld hebben om mobiele operaties te kunnen ondersteunen gedurende invasie in de Sovjetunie. Wat  het ook moge zijn, hun uitvinding dateert uit W.O.II. Na de oorlog werd de technologie teruggebracht naar de Verenigde Staten, waar het werd ontwikkeld, met als resultaat een magnetron oven voor thuisgebruik die op de markt kwam in 1952 door Raytheon. Sindsdien is de technologie gepromoot over de gehele wereld met vrijwel geen onderzoek door de relevante autoriteiten in ieder land naar mogelijke schadelijke effecten. Het was pas in de zeventiger jaren dat de eerste rapporten kwamen die twijfelden aan de veiligheid van voedsel, gekookt in een magnetron. Studies m.b.t. weefselleer met broccoli en wortel, gekookt in de magnetron, lieten zien dat de moleculaire structuren van de voedingsstoffen werden vervormd tot het punt van het verwoesten van de celwanden, terwijl bij conventioneel koken de cel-structuren intact blijven (Journal of Food Science 1975; 40:1025-9.)

Hoe een magnetron werkt

Een magnetron oven gebruikt een component dat een magnetron-buis wordt genoemd, die ervoor zorgt dat een electronenbundel gaat oscilleren op een hele hoge frequentie, hierbij wordt microgolf straling geproduceert. Huishoudelijke en commerciële apparaten gebruiken een frequentie van 2,45 GHz bij een vermogen van 90-1000 watt voor een huishoudelijke magnetron, waarvan de voeding ontworpen is om 4000 volt pulsen te geven aan de magnetron-buis. De 2,45 GHz frequentie wordt gebruikt omdat water de electro-magnetische energie het snelst en maximaal absorbeert, waarmee voedsel dat water bevat snel kan worden opgewarmd. De moleculen binnen het voedsel worden gedwongen om zichzelf te richten naar het heel snel veranderende veld en te oscilleren rond hun as. Warmte wordt geproduceerd door de aanmerkelijke hoeveelheid intermoleculaire wrijving. Microgolven worden vanuit de magnetron-buis gestraald naar het ovengedeelte, waar ze het voedsel opwarmen van binnenuit, terwijl gewone ovens dat andersom doen. Opwarmen van binnenuit kan een aantal koude plekken geven, waardoor het bord constant moet draaien. Het maximum lek-niveau wat is toegestaan onder de huidige standaarden is een vermogensdichtheid van 5 mWatt per vierkante centimeter op een afstand van 5 centimeter vanaf de oven deur. Deze limiet is gebaseerd op standaarden voor microgolf straling die worden aangevochten door hen die aangeven dat met niet-thermische effecten van microgolf straling en de overeenkomende stralingsniveaus (zoals, bijvoorbeeld, met mobiele telefoons.) rekening moet worden gehouden. De deur zelf moet periodiek worden gecontroleerd om u ervan te verzekeren dat hij niet heel erg lekt.

Hertelís onderzoek

Elf jaar geleden bundelde Dr. Hertel, een voedseldeskundige die al verscheidene jaren voor een van de internationale Zwitserse voedsel-bedrijven had gewerkt, zijn krachten met Professor Bernard Blanc van het Federal Institute of Technology om een uitgebreid onderzoek te leiden over het effect van voedsel bereid in magnetrons op mensen. Alhoewel het programma stopgezet werd door het Zwitsers Nationaal Fonds besloten de twee wetenschappers om een kleiner onderzoeksprogramma zelf te betalen. Ze selecteerden acht mensen van het Macrobiotisch Instituut in Kientel in Zwitserland. Zij allemaal, inclusief Dr. Hertel zelf, ondergingen een streng macrobiotisch dieet om de aanwezigheid van beïnvloedende elementen in de bloedmonsters te minimaliseren. Behalve Hertel, die 64 was op dat moment, waren ze allemaal tussen de 20 en de 40 jaar oud. Zoals Hertel vertelde aan "What Doctors don't tell you": We leefden allemaal in hetzelfde hotel gedurende acht weken en er was geen roken, geen alcohol en geen seks. Met tussenpozen van 2 tot 5 dagen, de vrijwilligers ontvingen een van de acht mogelijke voedselbronnen op een nuchtere maag: onbewerkte melk van een biologisch-dynamische boerderij; dezelfde melk op gewone wijze gekookt; dezelfde melk gekookt in een magnetron oven; gepasteuriseerde melk uit gewone bron; rauwe groente van een biologisch-dynamische boerderij; Dezelfde groente gekookt op gewone wijze; dezelfde groenten bevroren en ontdooit in een magnetron en dezelfde groenten gekookt in de magnetron. Bloedmonsters werden van iedere vrijwilliger genomen voordat ze aten, dan een bepaalde tijd na het eten van de bovenstaande preparaten. Belangrijke veranderingen werden gevonden in het bloed van mensen die magnetron voedsel hadden gegeten: o.a. een vermindering in alle hemoglobine en cholesterol waarden, zowel het hoge-dichtheid cholesterol (HDL; "goed" cholesterol) als het lage-dichtheid cholesterol (LDL; "slecht" cholesterol.) (Nexus, 1995; April-May: 25-7.) Lymphocieten (witte bloedcellen) lieten een opvallende vermindering zien, direct na het eten van voedsel uit de magnetron. Bij het eten van ander voedsel was dat niet het geval. Bovendien ontdekte Hertel een heel belangrijk verband tussen de hoeveelheid magnetron energie in het testvoedsel en de helderheid van bacteriën die oplichten als er naar gekeken wordt onder een speciale lamp, als men het bloed hiermee belicht werd van degenen die het voedsel gegeten hadden. Hertel concludeerde dat deze energie doorgegeven wordt aan degenen die magnetron voedsel eten. Behalve deze effecten van het opwarmen met de magnetron van voedsel, vond Hertel ook niet-thermische effecten die, zoals hij beweert, de permeabiliteit van het celmembraan veranderen door de electrische potentialen tussen de binnenkant en de buitenkant van de cel te veranderen. De beschadigde cellen worden een gemakkelijke prooi voor virussen, schimmels en andere micro-organismen. De natuurlijke reparatiemechanismen van cellen wordt ook verstoord, wat uiteindelijk de cel dwingt om naar een "noodtoestand" energie voorziening om te schakelen van aeroob (op zuurstof gebaseerd) naar anaeroob (geen zuurstof) ademen. In plaats van water en kooldioxide te produceren, produceren ze waterstofperoxide en koolmonoxide. In zoín situatie, neemt Hertel aan, vallen de cellen terug van "gezond verbranden" naar een ongezond "gist" proces van energie opwekken. Hertel verklaart dat als voedsel wordt bereid in de magnetron, dat de oven een ingangsvermogen van ongeveer 1000 Watt of meer gebruikt. De resulterende verwoesting en deformatie van de voedselmoleculen produceert nieuwe "radiolytische" chemische verbindingen, onbekend in de natuur. De huidige kennis in wetenschappelijke kringen is dat magnetron en ander bestraald voedsel geen hogere niveaus van radiolytische chemische verbindingen bezit dan voedsel op de traditionele manier gekookt, maar Hertelís resultaten laten het tegengestelde zien. Bloedonderzoek van de deelnemers bevestigde ook dat het bloed niet goed was bij degenen die voedsel uit de magnetron aten. Monsters, genomen om 7.45 elke morgen, 15 minuten na de voedselinname en twee uren later lieten zien dat erythrocyte, hemoglobine, hematocriet en leucocyte waarden allen op het laagste niveau van normaal waren bij degenen die magnetron voedsel aten. Deze resultaten zijn gelijk aan degenen die bloedarmoede lijken te krijgen; de resultaten werden zekerder en statistisch van betekenis in de tweede maand van de studie. Bovendien, als bovenstaande waarden naar beneden gaan, gingen de cholesterol waarden in het bloed dienovereenkomstig omhoog. Het is niet moeilijk te begrijpen waarom de publicatie van deze resultaten in 1992 een succes zou hebben betekend in Zwitserland. Desalniettemin was de reactie van de Zwitserse autoriteiten en industrie om hem te berechten en beschuldigen van oneerlijke competitie. Dit blijft een zwarte bladzij in de Zwitserse geschiedenis. Zo was de druk op Professor Blanc zo groot dat hij zich gedwongen voelde om afstand te nemen van de interpretatie in hun gezamenlijke publicatie kort hierna. Onder elkaar bekende hij aan Dr. Hertel dat hij bang was voor de veiligheid van zijn familie. (Journal of Natural Sciences, 1998: 1:2-7.) Ondanks pogingen om hem zijn mond te snoeren, blijft Dr. Hertelís onderzoek beschikbaar aan het publiek buiten Zwitserland door post of zijn website. (kopieën beschikbaar van The World Foundation for Natural Science, Box 632, CH-3000, Bern, Zwitserland tel: 0041 33 438 1158 fax: 437 48 16. Website: www.wffns.org).

Russen weerden magnetrons

Na W.O. II experimenteerden de Russen ook met magnetron ovens. Vanaf 1957 tot nu toe werd hun onderzoek gedaan in het Radiotechnologisch instituut in Klinsk, Byelorussia. Volgens U.S. onderzoeker William Kopp, die veel van de resultaten van het Russische en Duitse onderzoek bij elkaar zocht ? en werd eerst vervolgd omdat hij dit deed (Journal of Natural Sciences, 1998; 1: 42-3) ? werden de volgende effecten waargenomen door de Russische teams:

Daarom werden magnetrons geweerd in Rusland in 1976; dit verbod werd opgeheven na Perestrojka

Recent onderzoek

Terwijl sommige van de bovengenoemde resultaten nog moeten worden bevestigd, heeft ander onderzoek in Engeland en de U.S. andere mogelijke risico's ontdekt. In 1990 op de Universiteit van Leeds hebben twee onderzoekers in het Departement van Medische Microbiologie de ongelijkmatige verhitting onderzocht dat kan worden veroorzaakt door magnetrons. Ze vonden uit dat de hoeveelheid zout in een bepaalde portie aardappelpuree de temperatuur binnenin beïnvloedde ? Zoveel te groter de hoeveelheid zout, zoveel te lager de temperatuur. De auteurs concludeerden dat "de slechte doordringing van microgolven in het testvoedsel met hoge ionenconcentraties kon resulteren in de inductie van electrische / ionische stroom in de oppervlakte van het voedsel. Dit zou ook verklaren waarom commercieel voedsel opgewarmd in magnetrons kookt aan het oppervlak en nog steeds koel is aan de binnenkant." (Nature, 1990; 344:496.) Een geval werd gerapporteerd in 1991 van een patiënt in het ziekenhuis van Tulsa, Oklahoma, die dood ging aan "anaphylaxis" nadat ze een bloedtransfusie had gekregen die was opgewarmd in de magnetron. De straling lijkt het bloed op een bepaalde manier veranderd te hebben waardoor de patiënt stierf. (Journal of Natural Sciences, 1998; 1: 2-7.) In augustus 1989, onderzoek in opdracht van de Britse regering liet zien dat Listeria en andere potentieel dodelijke bacteriën kunnen overleven in magnetron voedsel, zelfs als instructies worden opgevolgd. ( Food Business, 1989; 20:12.) Ander onderzoek in de V.S. heeft aangetoond dat de praktijk van opwarmen van overgebleven voedsel in de magnetron gevaarlijk is. Onderzoekers onderzochten een uitbraak van Salmonella onder mensen die een picknick hielden in 1992 en zagen dat mensen die overgebleven vlees mee naar huis namen en met de magnetron opwarmden ziek werden. Geen van degenen die een conventionele oven of fornuis gebruikten werd ziek. De onderzoekers concludeerden dat, vergeleken met conventionele methoden van opwarmen van voedsel, magnetrons geen preventieve bescherming boden tegen ziektes. (American Journal of Epidemiology, 1994: 139: 903-9.)

Warm geen melk op in een magnetron

Opwarmen of ontdooien van menselijke melk door een magnetron veroorzaakt een vermindering van het aantal antilichamen in de melk, zelfs als hele lage temperaturen (20-53°C) worden gebruikt (Paediatrics, 1992; 89:667-9.) In een studie, uitgevoerd op Stanford University in California, werd duidelijk dat warm maken op hogere temperaturen dan 72°C een aanmerkelijke vermindering in alle geteste afweerfactoren veroorzaakte. De onderzoekers verwierpen het gebruik van magnetron in ziekenhuizen om menselijke melk op te warmen, zelfs op lage temperaturen. Een andere studie, uitgevoerd in Wenen, concludeerde dat koken in de magnetron een groot aantal wijzigingen in de eiwitten in het voedsel veroorzaakte die niet werden waargenomen na conventioneel koken. D-proline en cis-D-hydroxyproline werden in aanmerkelijke hoeveelheden gevonden in de magnetron opgewarmde melkpoeder voor baby's, terwijl normaal alleen L-proline wordt gevonden in biologisch materiaal. (L staat voor Laevo-rotatie, D voor dextro-rotatie, refererend aan de richting waarin electronen roteren in hun baan van optische polarisatie.) Lubec en zijn collega's waarschuwden dat "de conversie van trans naar cis vormen een groot risico kon vormen omdat als de cis-aminozuren worden ingesloten in peptiden en eiwitten in plaats van hun biologische tegenhangers, kan dit leiden tot structurele, functionele en immunologische veranderingen" (Lancet, 1989; 9: 1392-3.) Ander onderzoek heeft ook aangetoond dat het opwarmen in de magnetron van melk voor baby's moleculaire veranderingen in aminozuren in melkeiwitten, giftigheid veroorzakend of de voedingswaarde van de melkformule verlagend. Desalniettemin was het aantal veranderde eiwitten heel laag. (Journal of the American College of Nutrition, 1994; 13:209-10.) Niet al het bewijsmateriaal is negatief. Wetenschappers op het voedingsinstituut in Zeist voerden een 13 weken lange studie uit naar de effecten van magnetronvoedsel op de bloedsamenstelling en andere gezondheidsindicatoren van ratten. Zij vonden geen verslechterde effecten. (Food Chemical Toxic, 1995; 33: 245-56.) Desalniettemin waren dit dierenstudies en die hoeven niet noodzakelijk van toepassing te zijn op menselijke gezondheid.

Pas op ? additieven komen voor in  je voedsel

Een ander problemen met voedsel bereid in de magnetron is dat het minder kleur en smaak bezit vergeleken met conventioneel gekookt voedsel, speciaal in voedsel dat deeg bevat. Dit heeft de ontwikkeling van voedsel additieven speciaal voor magnetron gestimuleerd om kunstmatig de kleuren en smaken te creëren die consumenten verwachten. Of zoals Australische studenten Ashton en Laura verklaren in hun boek "The Perils of Progress" (Zed Books, London, 1999): "Een voorbeeld van een nieuw type van smaak-producerende technologie ontwikkeld voor gebruik in magnetrons is "susceptors." Deze apparaten worden normaal gesproken gelijmd aan de verpakking van magnetron voedsel en worden gebruikt om bepaalde gebieden met hoge temperatuur te bereiken. Dit heeft het effect van het bruin worden van het voedsel gedurende het koken met de magnetron. Een subtiel bijeffect van sommige van de voor 1992 "susceptor" apparaten verzorgden het vrijkomen van een kleine hoeveelheid van een giftige chemische verbinding: bisphenol-A-diglycidyl ether (BADGE); in het voedsel gedurende het koken in de magnetron. BADGE was een component van koude lijm, gebruikt om de susceptors aan de verpakking te maken." De auteurs citeren een studie uit 1992 van 52 monsters van pizza waarin in negen susceptors werden gebruikt, in een merk een concentratie BADGE werd gevonden tussen 0.2 ? 0.3%. De stof werd gevonden in de pizza als ze werden gekookt in de verpakking volgens de instructies. (Food Additives and Contaminants, 1995; 1:779-87). Ander onderzoek liet zien dat een groot aantal chemische stoffen wordt losgelaten van de susceptor die is samengepakt met het voedsel zoals pizza's wafels en franse frietjes voor de magnetron Een studie identificeerde 44 verschillende vluchtige chemische stoffen, waaronder carcinogeen benzeen (AOAC international 1993; 76:1268-75). Een andere giftige chemische stof die overgaat van de verpakking naar het voedsel tijdens het magnetron-kookproces is benzophenone, een component van de inkt geprint op het karton (Food Additive Contaminates, 1994; 11:231-40). Brood en ontbijt worden vaak verkocht in zakken met wax om ze gemakkelijk in de magnetron te kunnen opwarmen. Hoewel een recente studie heeft aangetoond dat bereid volgens de instructies resulteerde in 60% was dat werd opgenomen in het voedsel.(Food Additives Contaminants, 1994; 11:79-89). De PVC plastic films dat het voedsel bedekken gedurende het koken met de magnetron laten zoveel plastic sporen na in het voedsel dat in 1996 werd aanbevolen dat PVC niet in direct contact met het voedsel mag worden gebruikt gedurende het koken in de magnetron. (AB Badeka, MG Kontominas, 1996; cited in Ashton and Laura, 1999, page 68.)

Bescherm jezelf tegen straling als je de magnetron moet blijven gebruiken
 


De boodschap lijkt duidelijk. Kook geen voedsel in magnetrons, zeker niet voor kinderen tenzij er een echte urgentie voor is. Weersta de misleidende reclame dat een "snelle oplossing" wil zijn voor je "drukke leven". Realiseer je dat je lichaam gezond voedsel nodig heeft, geprepareerd op de gezondst mogelijke manier op optimaal te functioneren. De mate waarin je minder gezond voedsel gebruikt bepaald of  je lichaamsorganen en processen als zodanig zullen worden beïnvloed, wat kan leiden tot degeneratie en ziekte. Behandel je lichaam als een Rolls Royce ? niet als een vuilnisbak.

Geschreven door Simon Best, redacteur en producent van het kwartaalblad "Electromagnetic Hazard Therapy."
E-mail: Simon Best
Adres: Box 2039, Shoreham, West Sussex BN43 5JD, or
Website: van Simon Best

Gezichtspunt

Commerciële samenzwering

Simon Best, onze expert op electromagnetisch gebied, heeft een adembenemend verhaal geschreven over de gevaren van magnetrons. Een van de meest begrijpelijke stukjes journalistiek over deze technologie: zijn artikel zet aan tot onbegrip en grimmigheid. Onomstotelijk wetenschappelijk bewijs geeft aan dat het opwarmen van voedsel door magnetrons het voedsel berooft of denatureert van de meest vitale voedingsstoffen. Het eten van voedsel dat is gekookt op deze manier veroorzaakt veranderingen in je bloed, cellen en immuunsysteem, gelijk de condities die ontstaat bij kanker. Voedsel, in de magnetron bereid smaakt zo verschrikkelijk dat fabrikanten additieven, kleurstoffen en kunstmatige smaakstoffen moeten toevoegen om de werkelijkheid te benaderen. Ze kunnen deze stoffen ook aan de verpakking stoppen, waardoor de chemische stoffen in je voedsel smelten. Het zou niet als een verrassing moeten komen dat deeltjes van handige kleine tijd-bespaarders, zoals plastic-kook-in-de-zak-voedsel, voorkomen in je popcorn of ontbijt als ze op deze manier worden verhit. Maar als deze technologie dan zo gevaarlijk is, waarom hebben we hier dan eerder niets over gehoord? Het antwoord is dat van een aantal mensen die het van de daken hebben willen schreeuwen hun informatie grotendeels is onderdrukt door vooralsnog aangenomen open Westerse samenlevingen als Zwitserland. Dit is een verhaal, niet alleen over de gevaren van een technologie algemeen verkocht aan het publiek voordat de gevolgen werden bestudeerd of begrepen. Het is een klassieke illustratie van commerciële belangen, in samenspraak met regering en rechtspraak, winst plaatsend boven het publieke belang en gezondheid. De zaak van de Zwitserse wetenschapper Dr. Hans-Urich Hertel is een ander beschamend hoofdstuk in de geschiedenis van Zwitserland. Gedurende 10 jaren hebben de Zwitsers Dr. Hertel's stem dood gezwegen door een belachelijke wet die kritiek verbied op zaken die schade kunnen veroorzaken. Alhoewel deze wet alleen geld voor "onwaar of misleidend", dit hangt zeker af van degene die je het vraagt. Waar het Zwitsers recht gebrek aan heeft, is iets wat vrijheid van meningsuiting en een onderdrukking of bewijsmateriaal dat misschien schadelijk is voor een bepaald bedrijf of industrie. Meest storend is dat de Zwitsers hun commerciële vrijheid heiliger houden dan enig ander. Hoewel het Europese gerechtshof ? het gerechtshof dat macht heeft over iedere individuele natie ? heeft besloten in het voordeel van Hertel, neemt het Zwitserse gerechtshof haar tijd om te beslissen of het de fouten uit het verleden gaat recht zetten. Ik wil het communisme niet toejuichen, maar ironisch genoeg was het totalitaire regime van Rusland in 1970 de enige die inzagen dat ze deze technologie moesten weren omdat het gevaarlijk was. We kunnen denken dat dit niet kan voorkomen in Nederland, waar een wet moet worden aangenomen die kritiek verbied op een product tenzij dit kan worden aangetoond met wetenschappelijk bewijs. Dit klinkt goed totdat je beschouwt hoe research zoals Hertelís kan worden ontvangen. Een professor met indrukwekkende getuigschriften zou misschien worden ontboden op het gerechtshof om te zeggen dat zijn bewijs was niet ontvankelijk, en Hertelís stem zou in Nederland ook worden doodgezwegen. Soms zijn wetten bedoeld om ons te beschermen zijn de wetten waar we het meeste tegen zouden moeten ageren. Deze nieuwe wet, die is bedoeld om de waarheid over nieuwe producten boven tafel te krijgen en bedrijven te verbieden onwaarheden te verkopen, is er echt voor om de commercie te beschermen tegen wetenschappelijk onderzoek. Alleen de tijd zal het leren hoeveel Nederlandse Hertels doodgezwegen zullen gaan worden.

Geschreven door: Lynne McTaggert, Editor van het maandelijks magazine, "What Doctors Donít Tell You", Satellite House, 2 Salisbury Road, London SW19 4EZ, U.K.

 

 

Andere informatie over dit onderwerp:

ONEERLIJKE MEDEDINGING EN DE VRIJHEID VAN WETENSCHAPPELIJKE INFORMATIEVOORZIENING

EHRM 25 augustus 1998 (Hertel v. Zwitserland) 

J.J.C. Kabel 

1. Dit arrest is van belang voor wetenschappelijke auteurs. Een met het nodige voorbehoud geformuleerd, wetenschappelijk onderzoeksverslag mag door de nationale rechter wegens oneerlijke mededinging als onrechtmatig worden bestempeld, indien het de omzet van daarin onderzochte produkten nadelig beïnvloedt. Dat is een concurrentie-norm. Juiste mededelingen van adverteerders die geschikt zijn om het publiek afkerig te maken van het aanbod van de concurrent, zijn onrechtmatig, aldus al in 1941 onze Hoge Raad in het Kattenbrood-arrest (NJ 1941, 660). Ik citeer: "doch het ter zake doende element dit is, of de mededeling van die handelingen geschikt is de afnemers afkeerig te maken van het doen van zaken met die concurrent-fabrikant, hetgeen het geval kan zijn met mededelingen van allerlei aard omtrent den persoon of de handelsgestie van den concurrent (...)". Het arrest van het EHRM lijkt weer eens een bewijs te meer van de commercialisering van de niet-commerciële sfeer. Het Hof had in mijn ogen die commercialisering harder aan moeten pakken. Het onderzoekt echter ietwat lafhartig of Hertel's beweringen wel zijn aangeslagen, quod non. Daarom wint Hertel. Als ik Hertel was, zou ik niet blij zijn dat ik op deze wijze had gewonnen.  

2. Hertel, gepensioneerd technicus, doet, in samenwerking met prof. Blanc van de Universiteit van Lausanne en technisch adviseur aan het Federale Instituut voor Technologie van Lausanne, privé onderzoek naar de effecten van de consumptie van voedsel dat in magnetrons is bereid. Gedurende twee maanden wordt het bloed onderzocht van acht vrijwilligers die een macrobiotisch dieet volgen. Het onderzoeksrapport 'Vergleichende Untersuchungen über die Beeinflussung des Menschen durch konventionell und im Mikrowellenofen aufbereite Nahrung' constateert veranderingen in de bloedsamenstelling die 'appear to indicate the intitial stage of a pathological process such as occurs at the start of a cancerous condition.' Kort gezegd: je kunt kanker krijgen van eten uit de magnetron (als je macrobiotisch eet, zou ik daar aan toevoegen). Hertel zendt buiten medeweten van Blanc het rapport naar het Journal Franz Weber. Dat tijdschrift besteedt als volgt aandacht aan het rapport. Cover: toont De Dood die een hand uitstrekt naar een magnetron; Titel op cover: 'Het gevaar van magnetrons: wetenschappelijk bewijs'; Redactioneel commentaar, o.a.: Magnetrons moeten verboden; Hoofdartikel van Ombreson (redactie) getiteld: 'Magnetrons: een gevaar voor de gezondheid. Onweerlegbaar wetenschappelijk bewijs' met acht afbeeldingen van een magnetron met een doodskop achter het glazen deurtje. Blanc distantieert zich openlijk van deze wijze van presentatie.     

3. De Zwitserse Associatie van Fabrikanten en Leveranciers van Electronische Huishoudelijke Apparaten (MHEA) vraagt een verbod wegens oneerlijke concurrentie tegen het Journal Franz Weber van deze wijze van presentatie en van de beweringen dat magnetrons een gevaar voor de gezondheid zijn. De Zwitserse rechter wijst de vordering af: er is geen omzetverlies aangetoond, als dat er al zou zijn, zou het te klein zijn, de doelgroep van het tijdschrift is niet in de markt voor dit soort apparatuur, het overige publiek zal gerustgesteld zijn door andersluidende publikaties van de Wereld Gezondheidsorganisatie en het Zwitserse Ministerie van Volksgezondheid, het onderzoek zelf draagt de conclusies niet, er bestaat bij een kleine groep wetenschappers wel degenlijk twijfels over de veiligheid van magnetrons, een verbod tenslotte zou leiden tot rechterlijke censuur op wetenschappelijk onderzoek. Een mooi vonnis tegenover het tijdschrift. Weber zegt niettemin toe geen doodssymbolen meer te gebruiken bij de presentatie van deze onderzoeksresultaten. De MHEA vraagt Hertel een verklaring te publiceren waarin hij afziet van oneerlijke beweringen over magnetrons. Hertel doet niets van dien aard en wordt vervolgens tot in hoogste instantie veroordeeld tot een verbod van dergelijke beweringen, gekoppeld aan een strafrechtelijke sanctie bij overtreding van dat verbod. Hoe kan de een vrijuit gaan en de ander veroordeeld? Dat komt, omdat de eiser in de zaak tegen het tijdschrift niet heeft doorgeprocedeerd, maar genoegen heeft genomen met de bovengenoemde toezegging.  

4. Het Europese Hof onderzoekt nauwkeurig welke uitingen in de publicatie aan Hertel kunnen worden toegerekend. Die uitingen zijn, naar het Hof oordeelt, met het nodige voorbehoud weergegeven. Toch kunnen ook dergelijke uitingen geschikt zijn om de verkoop van magnetrons nadelig te beïnvloeden. Het Hof onderzoekt echter ook de 'impact' van de uitingen, gelet op de aard van het tijdschrift (geen publiekstijdschrift, maar vooral gericht op milieu en gezondheid), de doelgroep (nauwelijks in de gewone verkoop, maar bijna uitsluitend abonnees) en het effect van de uitingen op de verkoop (niet gesteld dat er een daadwerkelijk meetbaar effect van uitging). Vanwege dat gebrek aan effect krijgt Hertel gelijk: een verbod is in dit geval niet noodzakelijk in een democratische samenleving.    

5. Een gelukkige uitspraak? Ik twijfel. Twee dissenters vinden dat het Hof hier ten onrechte op de stoel van de nationale rechter is gaan zitten. Zij zouden de beslissing van de Zwitserse rechter in tact hebben gelaten. Ik acht het resultaat gelukkig, maar de methode niet. Die is verleidelijk genuanceerd, maar net zo dodelijk als over de magnetrons wordt beweerd. In feite zegt het Hof dat zorgvuldig weergegeven onderzoeksresultaten die potentieel van invloed zouden kunnen zijn op de verkoop van een produkt, niet onrechtmatig zijn, wanneer ze geen feitelijke invloed hebben. Spielerei binnen de doelgroep van verontruste tuinkabouters. Maar als het geen Spielerei meer is, dan is zo een artikel dus onrechtmatig. Ik zou als ik Hertel was niet blij zijn met die uitspraak.  

6. Voordeel is wel, dat voor de bepaling van onrechtmatigheid in dit soort gevallen een hardere toets geldt: er moet worden gemeten of het artikel daadwerkelijk de omzet nadelig heeft beïnvloed. Werk aan de winkel voor het marktonderzoek. In gewone mededingingszaken zou de rechter dus mogen volstaan met de overweging dat de mededeling de omzet nadelig zou kunnen beïnvloeden; de rechter mag daar marktonderzoeker spelen zonder veldwerk. Een verschil in toepassing van de proportionaliteitseis. Het Hof onderscheidt deze zaak uitdrukkelijk van Markt intern en Jacubowksi (zie r.o. 47), waar een lichtere toets mag worden toegepast omdat het in die zaken ging om "a given individual's purely "commercial" statements". Het Hof kwalificeert Markt intern en Jacuboswki als behorende tot het gebied van de oneerlijke mededinging; dat is naar Zwitsers recht ook in deze zaak het geval.  Volgens het Hof is in deze zaak echter ook aan de orde: "his participation in a debate affecting the general interest, for example over public health." Wij moeten dus een nader onderscheid maken op het terrein van de oneerlijke mededinging in zaken die puur commercieel zijn en zaken waarbij het publiek debat aan de orde is. Op de laatste kan, ondanks het gegeven dat zij naar nationaal recht als oneerlijke mededinging worden gekwalificeerd, de proportionaliteitstoets vol worden toegepast, met dien verstande dat daarbij een concurrentienorm (is een overigens juiste mededeling geschikt om de verkoop van een product nadelig te beïnvloeden) mag worden meegenomen.      

7. Ik wijs er terzijde op dat het HvJEG daar ook zo over denkt. Zoals in de Familiapress zaak duidelijk is geworden, moet de proportionaliteitseis van artikel 10 lid 2 EVRM ook in (grensoverschrijdende) mededingingszaken daadwerkelijk in stelling gebracht, d.w.z. dient de rechter ook de feitelijk te onderzoeken consequenties van een verbod mee te laten wegen in zijn oordeel, indien een algemeen belang in het geding is, zoals i.c. dat van een pluriforme pers (HvJEG 26 juni 1997, Zaak C-368/95 (Vereinigte Familiapress Zeitungsverlag- und vertriebs GmbH v. Heinrich Bauer Verlag), samenvatting in Tijdschrift voor Consumentenrecht 1997, nr. 4, p. 316-319 met commentaar Temmink; zie ook de annotatie van Temmink in SEW 1997, nr. 11, p. 416-417). 

8. Het Hof had in mijn ogen de zaak echter anders moeten aanpakken en de ruime omvang van de Zwitserse bepalingen zelf aan de orde moeten stellen. Want waar gaat het om? Om niets meer en niets minder dan de commercialisering van de niet-commerciële sfeer. De normen en waarden van 'kooplieden' om dat ouderwetse woord maar eens te gebruiken, gelden ingevolge Sect. 2 van de Zwitserse Federale wet van 1986 inzake oneerlijke mededinging ook buiten de sfeer van economische mededinging. Die wet is een moderne wet; zij maakte een einde aan het typisch Duitse geruzie over de vraag of er sprake is van een concurrentieverhouding bij een aktie uit oneerlijke mededinging. Die vraag hoeft niet langer beantwoord. Iedere gedraging die van invloed kan zijn op de relaties tussen concurrenten of tussen producenten en consumenten, kan worden verboden als zij misleidend is of op welke andere wijze dan ook in strijd is met 'the principle of good faith', zo bepaalt Sect. 2 van de wet van 1986. Ieder dient zich naar de normen van de koopman te gedragen. De keerzijde dus van het adagium: Nemo Christianus debet esse Mercator - de echte liefhebbers grijpen nu naar Wiarda's Groningse rede uit 1962, Mercatura Honesta. 

11. De gedachte achter dat adagium is die van een scheiding van domeinen. De normen en waarden van het ene domein kunnen niet straffeloos in het andere worden toegepast. Voor de wetenschapper behoren geen koopmansnormen te gelden. De Commissie heeft in de Markt intern zaak met zoveel woorden geoordeeld dat het doen van ware mededelingen buiten het domein van directe concurrentie alleen maar kan worden beperkt, indien dergelijke mededelingen in strijd komen met aan de vrijheid van meningsuiting gelijkwaardige belangen, d.w.z. rechtsgoederen die in hoofdzaak betrekking hebben op de persoonlijke integriteit en levensfeer van natuurlijke personen (ECRM 18 december 1987, BIE 1988, 86 waarover Kabel in Schuijt (red.), Rectificatie, Amsterdam 1989, p. 43). Zoals bekend heeft het Hof die aanpak in het concrete geval verworpen, omdat het de verhoudingen in de Markt intern zaak als een concurrentieverhouding kwalificeerde. Dat neemt niet weg dat de stelregel van de Commissie op zich zelf overeind kan blijven. De afweging is er dan in eerste instantie een tussen vrijheid van meningsuiting enerzijds en privacy of reputatie anderzijds. Die afweging geschiedt in ons recht op basis van de omstandigheden uit het arrest Gemeenteraadslid (HR 24 juni 1983, NJ 1984, 801). De omstandigheid dat de (juiste) mededeling geschikt is om "afnemers afkeerig te maken van het doen van zaken met de concurrent-fabrikant", kàn daar bij horen, maar dan toch alleen als het om wat de Duitsers noemen Anschwärzung gaat: niet-zakelijke aanvallen gericht op de persoon van een ondernemer. Dat is in de Hertel zaak niet het geval.  

12. Het gaat hier immers over mededelingen met betrekking tot producten, gedaan buiten een concurrentieverhouding. In de Nederlandse Westerkampzaak (HR 9 oktober 1987, NJ 1988, 537) krijgt de Consumentenbond ten aanzien van die categorie mededelingen de vrijheid om negatieve en afbrekende kwalificaties te gebruiken, onverschillig of deze geschikt zijn om het publiek afkerig te maken van het besproken produkt, vooropgesteld dat hoge eisen mogen worden gesteld aan de zorgvuldigheid van het desbetreffende onderzoek. In die zaak weegt de Hoge Raad intussen wel met zoveel woorden het economisch belang van de producent rechtstreeks af tegen het belang van voorlichting (i.c. door vergelijkend warenonderzoek). Als de voorlichting goed is, legt de producent het echter af. Dat gebeurt echter niet in de Hertel zaak, omdat het Hof met zoveel woorden constateert dat Hertel's mededelingen met de nodige zorg zijn gedaan. Hertel wint immers niet op die zorgvuldigheid maar op het gebrek aan impact van zijn zorgvuldige mededelingen. Als er wel impact was geweest, had zijn zorgvuldigheid hem niet geholpen. Dat lijkt mij nu typisch een concurrentienorm en geen norm die buiten dat domein moet worden toegepast.   

14. Het EHRM had in mijn ogen beter tot het bereikte resultaat kunnen komen door de wijde omvang van de Zwitserse norm aan het Verdrag te toetsen. Nu blijven we zitten met een systeem waarbij het toelaatbaar is, dat de regels uit het domein van de oneerlijke mededinging mogen worden toegepast op wetenschappelijke informatievoorziening. Dat betekent dat wetenschappelijke informatie die van feitelijke invloed is op de omzet van produkten en diensten juist en volledig moet zijn, niet mag misleiden, niet betwistbaar mag zijn, niet mag kleineren en niet mag inspelen op gevoelens van angst. De (subjectieve) intentie van de onderzoeker is daarbij irrelevant; het gaat om de objectieve invloed op de verhouding tussen producenten en consumenten. Het maakt niet uit of het om universitair of commercieel onderzoek gaat. Alleen de weergave van ideeën en de zuivere privé-sfeer valt vooralsnog buiten dit domein. Wetenschappers: U bent gewaarschuwd!          

Woensdag 16 september 1998